Twee mensen in een wachtkamer verstrikt door routine, opzoek naar de ballen/eierstok van ’t zijn van de mens, vlak voordat ze het leven verlaten.

In ‘Sometimes I visualize myself back in the belly of my mother’ 5 singers scream in harmony, looking for a nod, a ‘yes’, a sign of understanding, a reaction. But if this will never come, only the echo can offer us comfort.

Some Explicit Polaroids laat de meest uiteenlopende, maar beschadigde mensen zien die zich allemaal afvragen hoe een goed leven te leiden in een verwarrende, chaotische wereld. De wereld verbeteren of genieten van de tijd die je hier hebt?